Ulica Gajowa, zajezdnia tramwajowa
Gajowa Straße, Straßenbahndepot
© Grupa Stary Poznań (facebook)
POL
nahe Poznań
Perfekt !
Perfekt !
Vorher-Nachher-Bilder in der Nähe
Lade Bilder...
Zajezdnia tramwajowa przy ul. Gajowej w Poznaniu – najstarsza i działająca do 28 grudnia 2010 zajezdnia tramwajowa w Poznaniu, stanowiąca zabytek architektury przemysłowej.
Początkowo zajezdnia zajmowała działkę na narożniku ul. Gajowej i ul. Sienkiewicza i składały się na nią wozownia na 20 wagonów, stajnia na 80 koni, kuźnia z podkowalnią oraz budynek mieszkalny dla inspektora zakładowego, latryna i pompa. Po likwidacji dworca kolejowego na Jeżycach część terenu wykupiło w 1886 roku Poznańskie Towarzystwo Kolei Konnej. W 1890 roku teren zajezdni powiększono, a w latach 1897-1898, gdy elektryfikowano poznańskie tramwaje w zajezdni wybudowano halę dla wozów i mniejszą dla doczep, a także warsztaty w których remontowano tramwaje oraz (prawdopodobnie) postawiono szachulcowy budynek na rogu Gajowej i Sienkiewicza, przedsiębiorstwo zmieniło również nazwę, na Poznańską Kolej Elektryczną. W 1903 roku przebudowano torowisko od ul. Gajowej, oraz dobudowano trzecia halę. Rok później oddano do użytku budynek dyrekcji oraz nowe warsztaty. W 1908 dodano baterię akumulatorów szczytowych, które zasilały trakcję. W 1913 zajezdnia znacznie się powiększyła. Połączono wszystkie istniejące hale, powstała nowa kuźnia, a stara została przerobiona na pomieszczenie w którym zorganizowano odlewnię. Cały kompleks został natomiast wyposażony w centralne ogrzewanie i doprowadzenie ciepłej wody. Powiększono również budynek administracji z 1903 roku.
W 1924 w związku z przejściem sieci miejskiej na prąd zmienny w zajezdni pojawił się rtęciowy prostownik. W 1925 dodano kolejne warsztaty rozbudowując do obecnej długości główną halę oraz dodano wyjazd z torami od ul. Zwierzynieckiej. W 1927 gdy w Poznaniu wprowadzono komunikację autobusową w zajezdni powstał garaż na 16 maszyn. W latach 1928-1929 powstał nowy garaż na 36 autobusów, a stary stał się garażem dla mniejszych samochodów. Powstała również kolejna odlewnia. Po zakupie kolejnej parceli w 1936 zajezdnia osiągnęła swoją dzisiejszą wielkość czyli kwartał między ulicami Zwierzyniecką, Kraszewskiego, Sienkiewicza i Gajową, poza drobnym fragmentem na narożniku Zwierzynieckiej i Gajowej. W tym samym roku po kolejnej przebudowie hala główna osiągnęła ostateczne rozmiary, oraz dodano budynek z garażem i zapleczem socjalnym dla pracowników. Zmodernizowano również układ torowisk rozbierając ostatni budynek dworca kolejowego.
Wojna oszczędziła zajezdnię, która nadal była rozbudowywana aż do 1962 roku, kiedy to dyrekcja MPK przeniosła się na ul. Głogowską. Kolejne zajezdnie powstające na obrzeżach znacznie już rozbudowanej sieci tramwajowej sprawiły, że obiekt przy ul. Gajowej stawał się coraz bardziej jedynie zakładem remontowym. W 1956, podczas powstania poznańskiego, robotnicy warsztatów tramwajowych jednomyślnie poparli demonstrantów. Zablokować wyjście na ulice próbował dyrektor MPK, którego wrzucono do kanału montażowego i oblano oliwą.
Obecnie zajezdnia nie funkcjonuje, po 130 latach od jej uruchomienia. W dniu 28 grudnia 2010 o godzinie 6:47 wyjechał ostatni liniowy wagon, Beijnes 3G o numerze taborowym 805.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zajezdnia_tramwajowa_przy_ulicy_Gajowej_w_Poznaniu
Straßenbahnbetriebshof an der ul. Gajowa in Poznan - das älteste und bis zum 28. Dezember 2010 in Betrieb befindliche Straßenbahndepot in Poznan, das ein Denkmal der Industriearchitektur darstellt.
Das Depot befand sich anfangs auf einem Grundstück an der Ecke der Ul. Gajowa und Ul. Sienkiewicza bestand aus einem Kutscherhaus für 20 Wagen, einem Stall für 80 Pferde, einer Schmiede mit Podkowalnia und einem Wohngebäude für den Fabrikinspektor, die Latrine und die Pumpe. Nach der Liquidation des Bahnhofs in Jeżyce wurde ein Teil des Areals 1886 von der Posener Pferdegesellschaft gekauft. Im Jahre 1890 wurde die Depotfläche vergrößert und in den Jahren 1897-1898, als die Straßenbahnen in Posen elektrifiziert wurden, eine Halle für Wagen im Depot gebaut und eine Anhängerhalle gebaut sowie Werkstätten, in denen Straßenbahnen renoviert und (wahrscheinlich) ein Fachwerkgebäude an der Ecke von Gajowa und Sienkiewicza errichtet wurden, das Unternehmen geändert auch der Name der Posener Elektrobahn. Im Jahr 1903 wurde die Strecke von der Straße umgebaut. Gajowa und eine dritte Halle wurde hinzugefügt. Ein Jahr später wurden das Verwaltungsgebäude und neue Werkstätten eröffnet. Im Jahr 1908 wurde eine Batterie von Spitzenbatterien hinzugefügt, die die Traktion speisten. Im Jahr 1913 wuchs das Depot erheblich. Alle bestehenden Hallen wurden verbunden, eine neue Schmiede gebaut und die alte in einen Raum verwandelt, in dem die Gießerei organisiert wurde. Der gesamte Komplex wurde mit Zentralheizung und Warmwasserversorgung ausgestattet. Das Verwaltungsgebäude von 1903 wurde ebenfalls erweitert.
Im Jahr 1924 erschien aufgrund des Übergangs des städtischen Netzes zum Wechselstrom im Depot ein Quecksilbergleichrichter. 1925 kam eine weitere Werkstatt hinzu, die die Haupthalle auf die heutige Länge ausbaute und einen Ausflug mit den Gleisen von der Ul. Zwierzyniecka. 1927, als in Posen der Bustransport eingeführt wurde, wurde im Depot eine Garage für 16 Maschinen gebaut. In den Jahren 1928-1929 wurde eine neue Garage für 36 Busse gebaut, und die alte wurde zu einer Garage für kleinere Autos. Eine weitere Gießerei wurde ebenfalls gegründet. Nach dem Kauf des nächsten Grundstücks im Jahr 1936 erreichte das Depot seine heutige Größe oder das Viertel zwischen Zwierzyniecka, Kraszewskiego, Sienkiewicza und Gajowa, mit Ausnahme eines kleinen Fragmentes an der Ecke von Zwierzyniecka und Gajowa. Im selben Jahr nach dem nächsten Umbau erreichte die Haupthalle ihre endgültigen Dimensionen und ein Gebäude mit einer Garage und sozialen Einrichtungen für die Mitarbeiter wurde hinzugefügt. Durch den Rückbau des letzten Bahnhofsgebäudes wurde auch die Gleisanlage modernisiert.
Der Krieg verschonte das Depot, das noch bis 1962 aufgebaut wurde, als der Direktor des MPK in die ul. Zog. Glogowska. Weitere Depots am Rande des bereits gut ausgebauten Straßenbahnnetzes führten dazu, dass die Anlage an der Ul. Gajowa wurde immer mehr eine Reparaturwerkstatt. Während des Posener Aufstands 1956 unterstützten die Arbeiter der Straßenbahnwerkstätten einstimmig die Demonstranten. Der Direktor von MPK, der in den Sammelkanal geworfen und mit Öl bespritzt wurde, versuchte, den Ausgang zu den Straßen zu blockieren.
Derzeit ist das Depot 130 Jahre nach seinem Start nicht in Betrieb. Am 28. Dezember 2010, um 6.47 Uhr, verließ der letzte Linearwagen, Beijnes 3G mit der Nummer 805.
Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zajezdnia_tramwajowa_przy_ulicy_Gajowej_w_Poznaniu