Ulica Niestachowska
Niestachowska Straße
© Miejski Konserwator Zabytków
POL
nahe Poznań
Vorher-Nachher-Bilder in der Nähe
Lade Bilder...
Ulica Niestachowska i bloki na osiedlu Bonin.
Bonin – część osiedla Winiary w północno-zachodniej części Poznania, obecnie jednak utożsamiana z samodzielną jednostką osadniczą. Sama ulica Bonin nosiła dawniej nazwę Podgórna, ale po przyłączeniu Winiar i Bonina do Poznania w 1925 nazwę zmieniono na obecną (1926)[1].
W przybliżeniu, za teren Bonina uważa się obszar znajdujący się między Trasą Niestachowską (ul. Witosa) na zachodzie, doliną Wierzbaka na północy, ulicą Winiarską i linią tramwajową na Piątkowską na wschodzie oraz ulicą Szydłowską na południu. W tej sytuacji Bonin graniczy z Winiarami na północy i wschodzie, z Sołaczem na południu i Golęcinem na zachodzie.
Historia
Folwark Bonin zakupiło miasto w 1549, kiedy to znajdował się on jeszcze w starym położeniu, na Wzgórzu Winiarskim. W 1819 liczył 84 mieszkańców[3]. Na obecne miejsce Winiary (a tym samym i Bonin) przeniosły w 1830 roku władze pruskie. Miało to związek z budową na Wzgórzu Winiarskim cytadeli. Przed Powszechną Wystawą Krajową w 1929 na terenie Bonina powstało schronisko turystyczne dla wycieczek odwiedzających Poznań. Po zakończeniu PWK zostało ono przekształcone na szkołę i rolę tę pełni do dziś (ul. Widna). W latach 70. XX w. powstały na Boninie wielokondygnacyjne bloki mieszkalne (zarówno punktowce, jak i tzw. deski). Osiedle to zostało na przełomie XX i XXI wieku dodatkowo dogęszczone poprzez budowę apartamentowca. Uzupełnienie zabudowy mieszkaniowej stanowi część Bonina zajęta przez domy jednorodzinne (ulice: Prześwit, Szydłowska, Lazurowa, Błękitna). W tej części miasta nie występuje przemysł ani większy biznes.
Z Boninem związana jest postać Stanisława Kudlińskiego (1915-2010) - właściciela miejscowego zakładu kowalskiego, specjalizującego się w kowalstwie artystycznym. Z tej firmy pochodziły m.in. kraty do wot, gabloty ogłoszeń, lampy, płoty i drzwiczki w winiarskim kościele św. Stanisława Kostki. W czasie okupacji hitlerowskiej działał w podziemiu, za co został skierowany do obozu koncentracyjnego Mauthausen. Przeżył wojnę i wrócił stamtąd do Poznania na rowerze, który po jego śmierci w 2010 przekazano do muzeum obozowego jako eksponat.
Na Boninie funkcjonują dwa ośrodki handlowe i mniejsze sklepy. Oprócz tego jest szkoła, przystanek tramwajowy MPK Poznań Bonin (trasa na Piątkowską, kursują linie 9 i 11), kładka dla pieszych nad ul. Witosa, a także liczna, chaotyczna zabudowa garażowa w dolinie Wierzbaka, mająca wpływ na degradację krajobrazową okolicy.
Nazwy ulic na terenie Bonina reprezentują przede wszystkim jedną grupę toponimiczną – od nazw barw i zjawisk świetlnych (np. ulice Turkusowa, Lazurowa, Widna, Prześwit, Błękitna). Oprócz tego istnieją ulice, reprezentujące stare nazewnictwo, sprzed budowy osiedli – Bonin, Kowalska.
Instytut Technologii Drewna w Poznaniu – członek IUFRO. Przy Instytucie stoją dwa głazy pamiątkowe ku czci: prof. dr Mikołaja Kwinichidze (1889-1968, gleboznawcy związanego z UP) i prof. dr Feliksa Terlikowskiego (1919-1951, założyciela Katedry Gleboznawstwa UAM). Pomniki postawiono w 1985 z inicjatywy senatu i rektoratu UP.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Bonin_(Pozna%C5%84)
Niestachowska Straße und Häuserblocks auf dem Gut Bonin.
Bonin - Teil des Weinguts Winiary im Nordwesten von Posen, derzeit jedoch mit einer eigenständigen Siedlungseinheit identifiziert. Die Boninstraße selbst hatte früher den Namen Podgórna, aber nachdem sie 1925 mit Winiar und Bonin nach Posen gekommen war, wurde der Name in den heutigen Namen geändert (1926) [1].
Das Bonina-Gebiet ist ungefähr das Gebiet zwischen der Niestachów-Straße (Witosa-Straße) im Westen, dem Wierzbak-Tal im Norden, der Winiarska-Straße und der Straßenbahnlinie nach Piątkowska im Osten und der Szydłowska-Straße im Süden. In dieser Situation grenzt Bonin im Norden und Osten an Winiarami, im Süden an Sołacz und im Westen an Golęcin.
Geschichte
Folwark Bonin kaufte die Stadt im Jahre 1549, als sie noch am alten Standort auf dem Winiarskie-Hügel lag. Im Jahr 1819 hatte es 84 Einwohner. Gegenwärtig verlegte Winiary (und damit Bonin) 1830 die preußischen Behörden. Es war mit dem Bau des Citadel Winery Hill verbunden. Vor der Weltausstellung 1929 wurde in Bonina eine Touristenherberge für Reisen nach Posen eingerichtet. Nach der Fertigstellung des PWK wurde es in eine Schule umgewandelt und diese Rolle dauert bis heute an (Widna Straße). In den 1970er Jahren wurden auf Bonina mehrstöckige Wohnblocks (sowohl Zeiger als auch sogenannte Tafeln) errichtet. Das Anwesen wurde um die Wende des 20. und 21. Jahrhunderts durch den Bau eines Mehrfamilienhauses zusätzlich konsolidiert. Das Hinzufügen von Wohnraum ist Teil von Bonin, der von Einfamilienhäusern bewohnt wird (Straßen: Prześwit, Szydłowska, Lazurowa, Błękitna). In diesem Teil der Stadt gibt es keine Industrie oder größere Geschäfte.
Bonin ist mit der Figur von Stanisław Kudliński (1915-2010) verbunden - dem Besitzer einer örtlichen Schmiedefabrik, die sich auf Kunstschmiedekunst spezialisiert hat. Diese Firma kam unter anderem von Wotbars, Vitrinen, Lampen, Zäune und Türen in der Weinbaukirche St. Stanisława Kostka. Während der nationalsozialistischen Besatzung war er im Untergrund tätig, wozu er ins Konzentrationslager Mauthausen verwiesen wurde. Er überlebte den Krieg und kehrte mit einem Fahrrad nach Posen zurück, das nach seinem Tod im Jahr 2010 als Ausstellung in das Lagermuseum überführt wurde.
Auf Bonin gibt es zwei Einkaufszentren und kleinere Geschäfte. Darüber hinaus gibt es eine Schule, Straßenbahnhaltestelle MPK Poznań Bonin (Strecke nach Piątkowska, Linien 9 und 11), Fußgängerbrücke über die Ul. Witosa sowie ein großes, chaotisches Garagengebäude im Wierzbak-Tal beeinträchtigen die landschaftliche Verschlechterung des Gebiets.
Straßennamen in der Gegend von Bonin stellen in erster Linie eine Toponymgruppe dar - aus den Namen von Farben und Lichtphänomenen (z. B. Straßen von Turkusowa, Lazurowa, Widna, Prześwit, Błękitna). Darüber hinaus gibt es Straßen, die alte Nomenklaturen darstellen, vor dem Bau von Immobilien - Bonin, Kowalska.
Institut für Holztechnologie in Posen - IUFRO-Mitglied. Zwei Gedenksteine stehen am Institut zu Ehren von: prof. Dr. Mikołaj Kwinichidze (1889-1968, Bodenkunde der UP) und Prof. Dr. Dr. Feliks Terlikowski (1919-1951, Gründer des Department of Soil Science, UAM). Denkmäler wurden 1985 auf Initiative des Senats und des Rektorats der UP errichtet.
Quelle: https://en.wikipedia.org/wiki/Bonin_(Pozna%C5%84)