Aleje Karola Marcinkowskiego (dawniej: ulica Wilhelmowska) – reprezentacyjna ulica w centrum Poznania, przebiegająca na osi północ-południe, od ul. Solnej na północy do ul. Święty Marcin na południu. W centralnym punkcie przechodzi wschodnim skrajem placu Wolności. Liczy 650 metrów długości.
Aleje powstały z końcem XVIII wieku (1794-1798), ale już wcześniej istniał tutaj trakt komunikacyjny. Obecna forma wiąże się z powstaniem tzw. nowego miasta, na zachód od Starego Miasta. Autorem tej szeroko zakrojonej koncepcji był David Gilly, autor wielu dzieł na terenie Niemiec (m.in. Brunszwik i Poczdam). Nadał ulicy charakter głównej promenady miejskiej o szerokości 30 metrów, długości 643,7 metra (2050 stóp), o dwóch jezdniach, z czterema rzędami topoli piramidalnych oraz kasztanowców i trasą spacerową w środku. Wzorem była dla niego berlińska aleja Unter den Linden.
Aleje, z uwagi na swoją rangę, zaczęły „obrastać” reprezentacyjnymi gmachami od lat 20. XIX wieku i były to w dużej części obiekty związane z polskim życiem gospodarczym i kulturalnym.
Aleje obsadzone były zawsze szpalerem drzew, częściowo wygrodzonym drewnianym opłotowaniem, celem umożliwienia spokojnych spacerów. Od 1900 do 1902 zmieniono koncepcję wysadzenia drzew - ulicę podzielono na trzy odcinki, każdy z innym gatunkiem (co roku). Od południa były to: platany, wiązy i lipy holenderskie. Kupiec Gustaw Kronthal ufundował miastu w 1884 budkę meteorologiczną z licznymi przyrządami. W pobliżu stała też drewniana pijalnia wód mineralnych, potem przesunięta w inne miejsce.
W 1927 między ulicami Podgórną i Paderewskiego założono szeroką promenadę z rzędami kasztanowców. Po II wojnie światowej Aleje uległy głębokim przemianom urbanistycznym, związanym z planowaną w ich osi Trasą Piekary. Przyniosło to określone uszczerbki w substancji architektonicznej ulicy. W początkach XXI wieku rozpoczęto rewitalizację traktu, m.in. ułożono nową promenadę z kostki, nasadzono dęby piramidalne i ustawiono nowe pomniki.
Aleja Karola Marcinkowskiego (früher: Wilhelmowska-Straße) - eine repräsentative Straße im Zentrum von Posen, die entlang der Nord-Süd-Achse von der ul. Solna im Norden bis zur Ul. St. Martin im Süden. In der Mitte verläuft es am östlichen Rand des Plac Wolności. Es ist 650 Meter lang.
Die Gassen wurden Ende des 18. Jahrhunderts (1794-1798) gebaut, hier gab es jedoch bereits einen Kommunikationsweg. Das aktuelle Formular ist mit der Erstellung der sogenannten verknüpft neue Stadt, westlich der Altstadt. Der Autor dieses umfassenden Konzepts war David Gilly, Autor vieler Werke in Deutschland (einschließlich Braunschweig und Potsdam). Er gab der Straße den Charakter der 30 Meter breiten und 643,7 Meter langen Hauptpromenade mit zwei Fahrbahnen, vier Reihen von Pyramidenpappeln und Kastanienbäumen und einem Wanderweg in der Mitte. Das Modell war Berlin Avenue Unter den Linden.
Gassen begannen aufgrund ihres Ranges in repräsentativen Gebäuden aus den 1820er Jahren zu "wachsen" und waren größtenteils Objekte, die mit dem polnischen Wirtschafts- und Kulturleben zu tun hatten.
Die Alleen waren immer mit einer Reihe von Bäumen bepflanzt, teilweise mit Holzzäunen umzäunt, um ruhige Spaziergänge zu ermöglichen. Von 1900 bis 1902 wurde das Konzept des Pflanzens von Bäumen geändert - die Straße wurde in drei Abschnitte mit jeweils unterschiedlichen Arten unterteilt (jedes Jahr). Aus dem Süden stammten sie: Platanen, Ulmen und holländische Limetten. Der Kaufmann Gustaw Kronthal gründete 1884 eine Wetterstation mit zahlreichen Instrumenten. Es gab auch einen hölzernen Mineralwasserpumpenraum in der Nähe, der dann an einen anderen Ort verlegt wurde.
1927 wurde zwischen den Straßen Podgórna und Paderewskiego eine breite Promenade mit Kastanienbaumreihen angelegt. Nach dem Zweiten Weltkrieg erfuhr Aleje tiefgreifende städtebauliche Veränderungen im Zusammenhang mit der in ihrer Achse geplanten Piekary-Route. Dies verursachte gewisse Schäden an der architektonischen Substanz der Straße. Zu Beginn des 21. Jahrhunderts begann die Revitalisierung der Straße, darunter Es wurde eine neue Würfelpromenade angelegt, Pyramiden-Eichen gepflanzt und neue Denkmäler errichtet.
Aleje Karola Marcinkowskiego (dawniej: ulica Wilhelmowska) – reprezentacyjna ulica w centrum Poznania, przebiegająca na osi północ-południe, od ul. Solnej na północy do ul. Święty Marcin na południu. W centralnym punkcie przechodzi wschodnim skrajem placu Wolności. Liczy 650 metrów długości.
Aleje powstały z końcem XVIII wieku (1794-1798), ale już wcześniej istniał tutaj trakt komunikacyjny. Obecna forma wiąże się z powstaniem tzw. nowego miasta, na zachód od Starego Miasta. Autorem tej szeroko zakrojonej koncepcji był David Gilly, autor wielu dzieł na terenie Niemiec (m.in. Brunszwik i Poczdam). Nadał ulicy charakter głównej promenady miejskiej o szerokości 30 metrów, długości 643,7 metra (2050 stóp), o dwóch jezdniach, z czterema rzędami topoli piramidalnych oraz kasztanowców i trasą spacerową w środku. Wzorem była dla niego berlińska aleja Unter den Linden.
Aleje, z uwagi na swoją rangę, zaczęły „obrastać” reprezentacyjnymi gmachami od lat 20. XIX wieku i były to w dużej części obiekty związane z polskim życiem gospodarczym i kulturalnym.
Aleje obsadzone były zawsze szpalerem drzew, częściowo wygrodzonym drewnianym opłotowaniem, celem umożliwienia spokojnych spacerów. Od 1900 do 1902 zmieniono koncepcję wysadzenia drzew - ulicę podzielono na trzy odcinki, każdy z innym gatunkiem (co roku). Od południa były to: platany, wiązy i lipy holenderskie. Kupiec Gustaw Kronthal ufundował miastu w 1884 budkę meteorologiczną z licznymi przyrządami. W pobliżu stała też drewniana pijalnia wód mineralnych, potem przesunięta w inne miejsce.
W 1927 między ulicami Podgórną i Paderewskiego założono szeroką promenadę z rzędami kasztanowców. Po II wojnie światowej Aleje uległy głębokim przemianom urbanistycznym, związanym z planowaną w ich osi Trasą Piekary. Przyniosło to określone uszczerbki w substancji architektonicznej ulicy. W początkach XXI wieku rozpoczęto rewitalizację traktu, m.in. ułożono nową promenadę z kostki, nasadzono dęby piramidalne i ustawiono nowe pomniki.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Aleje_Karola_Marcinkowskiego_w_Poznaniu
Aleja Karola Marcinkowskiego (früher: Wilhelmowska-Straße) - eine repräsentative Straße im Zentrum von Posen, die entlang der Nord-Süd-Achse von der ul. Solna im Norden bis zur Ul. St. Martin im Süden. In der Mitte verläuft es am östlichen Rand des Plac Wolności. Es ist 650 Meter lang.
Die Gassen wurden Ende des 18. Jahrhunderts (1794-1798) gebaut, hier gab es jedoch bereits einen Kommunikationsweg. Das aktuelle Formular ist mit der Erstellung der sogenannten verknüpft neue Stadt, westlich der Altstadt. Der Autor dieses umfassenden Konzepts war David Gilly, Autor vieler Werke in Deutschland (einschließlich Braunschweig und Potsdam). Er gab der Straße den Charakter der 30 Meter breiten und 643,7 Meter langen Hauptpromenade mit zwei Fahrbahnen, vier Reihen von Pyramidenpappeln und Kastanienbäumen und einem Wanderweg in der Mitte. Das Modell war Berlin Avenue Unter den Linden.
Gassen begannen aufgrund ihres Ranges in repräsentativen Gebäuden aus den 1820er Jahren zu "wachsen" und waren größtenteils Objekte, die mit dem polnischen Wirtschafts- und Kulturleben zu tun hatten.
Die Alleen waren immer mit einer Reihe von Bäumen bepflanzt, teilweise mit Holzzäunen umzäunt, um ruhige Spaziergänge zu ermöglichen. Von 1900 bis 1902 wurde das Konzept des Pflanzens von Bäumen geändert - die Straße wurde in drei Abschnitte mit jeweils unterschiedlichen Arten unterteilt (jedes Jahr). Aus dem Süden stammten sie: Platanen, Ulmen und holländische Limetten. Der Kaufmann Gustaw Kronthal gründete 1884 eine Wetterstation mit zahlreichen Instrumenten. Es gab auch einen hölzernen Mineralwasserpumpenraum in der Nähe, der dann an einen anderen Ort verlegt wurde.
1927 wurde zwischen den Straßen Podgórna und Paderewskiego eine breite Promenade mit Kastanienbaumreihen angelegt. Nach dem Zweiten Weltkrieg erfuhr Aleje tiefgreifende städtebauliche Veränderungen im Zusammenhang mit der in ihrer Achse geplanten Piekary-Route. Dies verursachte gewisse Schäden an der architektonischen Substanz der Straße. Zu Beginn des 21. Jahrhunderts begann die Revitalisierung der Straße, darunter Es wurde eine neue Würfelpromenade angelegt, Pyramiden-Eichen gepflanzt und neue Denkmäler errichtet.
Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Aleje_Karola_Marcinkowskiego_w_Poznaniu