Ulica Św. Marcin
Straße Marcin
© Nardowe Archiwum Cyfrowe
POL
nahe Poznań
Vorher-Nachher-Bilder in der Nähe
Lade Bilder...
Kościół pw. św. Marcina w Poznaniu – rzymskokatolicki zabytkowy kościół znajdujący się na skrzyżowaniu ul. Święty Marcin i Al. Marcinkowskiego w centrum miasta. Od 2017 r. wielkopostny kościół stacyjny.
Niewielką świątynię wzniósł prawdopodobnie książę Przemysł I w 1240, choć powstanie samej parafii tonie w mrokach historii pomiędzy XI a XIII wiekiem. Obejmowała na początku cały dzisiejszy lewobrzeżny Poznań aż po Junikowo, Ławicę i Skórzewo. Wkrótce rozwinęła się wokół niej osada o nazwie Święty Marcin, która została włączona do Poznania w końcu XVIII wieku (pozostałością po niej jest nazwa ul. Święty Marcin – nie ul. Świętego Marcina). Przy parafii istniała szkoła parafialna (wzmiankowana już w 1438).
Pierwotny kształt świątyni nie jest znany, lecz zapewne[4] była murowana. O średniowiecznym wyposażeniu wiadomo więcej. Obok ołtarza głównego (poświęconego św. Marcinowi) istniało ministerium dla wikariuszy (erygowane w 1486), ołtarz św. Stanisława (cechowy, cechu czapników) i ołtarz Świętego Krzyża (bractwa ubogich)[5]. Swój dzisiejszy kształt świątynia zyskała dzięki przebudowie w początkach XVI wieku. Od 1486 w księgach miejskich widnieją zapisy pieniędzy na budowę nowego kościoła. Prawdopodobnie prace rozpoczęto w 1516 (pleban Grzegorz z Szamotuł), kontynuowano za Marcina Święcickiego i ukończono w 1517. Nawa główna była kryta stropem, nawy boczne miały sklepienia gwiaździste, pod kościołem znajdowały się cztery krypty. Wieży nie wybudowano[6]. Do potopu szwedzkiego trwał rozwój wyposażenia i infrastruktury kościelnej, spowolniony jednak zasadami ogłoszonymi w 1520 przez Marcina Lutra, np. do 1570 r. nie fundowano nowych ołtarzy[7]. Kościół odnowiono w końcu XVI wieku (pleban Maciej z Pońca)[8] W 1657 świątynia została spalona podczas najazdu brandenburskiego. Odbudowana w ciągu następnych lat przez plebanów Andrzeja Wilkiewicza (1670-1686; odbudowa murów cmentarza, powstała dzwonnica) i Andrzeja Chrościńskiego (1686-1721; powstała wieża, malowidła wewnątrz kościoła i nowe organy)[9] w stylu barokowym. Wieżę rozebrano z powodu groźby zawalenia w roku 1745. W 1779 istniała nowa dzwonnica (drewniana, z czterema dzwonami)[10], naprawione były też zniszczenia z okupacji rosyjskiej miasta (1771) związanej z konfederacją barską. Gruntowny remont z drobnymi zmianami kościół przeszedł w latach 1834–1840. W 1885 przy prawej nawie bocznej zbudowano kaplicę św. Józefa. 1859 w ogrodzie przy kościele stanął pierwszy na ziemiach polskich pomnik A. Mickiewicza, wykonany przez Władysława Oleszczyńskiego. 1890 u stóp cokołu umieszczono postacie przedstawiające Wisłę, Wartę i Niemen autorstwa Władysława Marcinkowskiego, a w 1904 kamienny monument zastąpiono kopią z brązu aut. Marcinkowskiego. Pomnik zniszczony podczas okupacji hitlerowskiej.
W 1925 przystąpiono do przebudowy, mającej na celu rozszerzenie i remont starej świątyni. Cofnięto główny ołtarz, przedłużono kaplicę św. Józefa, po stronie południowej zbudowano nową zakrystię. Pochodzący z XVII wieku ołtarz główny św. Marcina przesunięto bliżej ściany i zmniejszono. Świątynia otrzymała nową polichromię, witraże i ambonę, usunięto łuk triumfalny, przebudowano chór i ustawiono nowy ołtarz św. Antoniego. W 1929 od strony ul. św. Marcin przy bocznym wejściu do świątyni stanęła 45-metrowa (o podstawie 6 na 6 metrów) wieża, projektu Stefana Cybichowskiego. Na wys. 25 metrów umieszczono zegar, a nad nim dzwonnicę przykrytą wspartą na kolumnach barokową kopułą. Na wieży umieszczono cztery trzymetrowej wysokości postacie św. Wojciecha, św. Stanisława biskupa oraz apostołów św. Piotra i św. Pawła wykonane przez Marcina Rożka. Na froncie wieży na osi Alei Marcinkowskiego umieszczono płaskorzeźbę autorstwa Marcina Rożka, przedstawiającą postać św. Marcina na koniu oddającego połowę płaszcza żebrakowi. W nowej wieży zawisły trzy dzwony. Największy (1800 kg) wykonał w 1747 r. poznański ludwisarz Christian Heinrich Witte a poświęcony był Matce Boskiej, drugi (800 kg) z 1563 – św. Marcinowi, trzeci (250 kg) z 1718 pochodzący z miejscowej odlewni Hammera poświęcono św. Andrzejowi.
Wysoką wartość zabytkową docenili nawet Niemcy podczas I wojny światowej, uznając je za zabytki pierwszej klasy.
Z racji położenia w centrum miasta, zamieszkanego przez najzamożniejszych obywateli, była to najbogatsza parafia w Poznaniu. W 1930, podczas urzędowania proboszcza ks. prałata prof. dra Teodora Taczaka, kościół otrzymał nowe konfesjonały i stalle przy głównym ołtarzu, a także organy, na których często grywał Feliks Nowowiejski. Na zewnątrz wmurowano brązową tablicę ku czci ks. Piotra Wawrzyniaka autorstwa Władysława Marcinkowskiego. W 1932 przebudowano kaplicę Matki Boskiej z Lourdes, obok której ustawiono Golgotę – krzyż i trzy figury. W 1939 kościół został zamieniony na magazyn zrabowanych dzieł sztuki sakralnej. W 1945 spłonął wraz z zawartością.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_%C5%9Bw._Marcina_w_Poznaniu
Kirche St. Marcin's in Poznań - eine historische römisch-katholische Kirche an der Kreuzung der Ul. Saint Martin und Al. Marcinkowski in der Innenstadt. Fastenstationskirche von 2017.
Wahrscheinlich wurde der kleine Tempel 1240 von Fürst Przemysł I. erbaut, obwohl die Entstehung der Pfarrei zwischen dem 11. und 13. Jahrhundert im Schatten der Geschichte versinkt. Anfangs erstreckte sie sich über das gesamte heutige linke Posen bis nach Junikowo, Ławica und Skórzewo. Bald entwickelte sich eine Siedlung namens Saint Marcin, die Ende des 18. Jahrhunderts in Poznań eingemeindet wurde (der Rest davon ist der Name Saint Martin Street - nicht Saint Martin Street). Neben der Gemeinde befand sich eine Pfarrschule (bereits 1438 erwähnt).
Die ursprüngliche Form des Tempels ist unbekannt, aber wahrscheinlich [4] wurde aus Stein gefertigt. Über mittelalterliche Ausrüstungsgegenstände ist mehr bekannt. Neben dem Hauptaltar (dem hl. Martin geweiht) befand sich das 1486 errichtete Pfarramt, der Altar des hl. Stanislaus (Zunft, Zunft der Hüte) und der Altar des Heiligen Kreuzes (Bruderschaften der Armen) [5]. Durch den Wiederaufbau zu Beginn des 16. Jahrhunderts erhielt der Tempel seine heutige Form. Ab 1486 belegen die Aufzeichnungen der Stadt Aufzeichnungen über Geld für den Bau einer neuen Kirche. Die Arbeiten begannen wahrscheinlich 1516 (Presbyterium Grzegorz von Szamotuły), wurden unter Marcin Święcicki fortgesetzt und 1517 abgeschlossen. Das Hauptschiff war mit einer Decke bedeckt, die Seitenschiffe hatten Sterngewölbe und vier Krypten befanden sich unter der Kirche. Der Turm wurde nicht gebaut. Bis zur schwedischen Invasion wurde die Entwicklung der Kirchenausstattung und -infrastruktur fortgesetzt, jedoch durch die 1520 von Martin Luther angekündigten Grundsätze gebremst, beispielsweise wurden bis 1570 keine neuen Altäre finanziert [7]. Die Kirche wurde Ende des 16. Jahrhunderts renoviert (Presbyterium Maciej aus Pońca). [8] 1657 brannte der Tempel während der brandenburgischen Invasion nieder. In den folgenden Jahren von Presbyterium Andrzej Wilkiewicz (1670-1686; Wiederaufbau der Friedhofsmauern, Errichtung eines Glockenturms) und Andrzej Chrościński (1686-1721; Errichtung eines Turms, Bemalung der Kirche und neuer Orgeln) [9] im Barockstil umgebaut. Der Turm wurde 1745 wegen der Gefahr eines Einsturzes abgerissen. 1779 wurde ein neuer Glockenturm (aus Holz, mit vier Glocken) [10], der durch die russische Besetzung der Stadt (1771) im Zusammenhang mit der Konföderation der Rechtsanwaltskammern entstand, repariert. Die Kirche wurde in den Jahren 1834-1840 einer umfassenden Renovierung mit geringfügigen Änderungen unterzogen. Im Jahr 1885 eine Kapelle von St. Joseph. 1859 wurde im Garten neben der Kirche das erste Denkmal für A. Mickiewicz in Polen von Władysław Oleszczyński errichtet. 1890 wurden am Fuß des Sockels Figuren mit den Darstellungen von Weichsel, Warthe und Niemen von Władysław Marcinkowski aufgestellt, und 1904 wurde das Steindenkmal durch eine Bronzekopie der Autos ersetzt. Marcinkowski. Das Denkmal wurde während der nationalsozialistischen Besetzung zerstört.
Im Jahr 1925 begann der Wiederaufbau mit dem Ziel, den alten Tempel zu erweitern und zu renovieren. Der Hauptaltar wurde zurückgezogen, die Kapelle St. Józef, eine neue Sakristei wurde an der Südseite gebaut. Der Hauptaltar des siebzehnten Jahrhunderts. Marcin wurde näher an die Wand gerückt und verkleinert. Der Tempel erhielt ein neues Polychrom, Glasmalerei und Kanzel, der Triumphbogen wurde entfernt, der Chor wurde umgebaut und ein neuer Altar des hl. Antoni. 1929 von der ul. St. Marcin stand am Seiteneingang des Tempels ein 45 Meter hoher Turm, der von Stefan Cybichowski entworfen wurde. In einer Höhe von 25 Metern wurde eine Uhr aufgestellt und darüber ein Glockenturm mit einer auf Säulen gelagerten Barockkuppel. Auf dem Turm befanden sich vier drei Meter hohe Heiligenfiguren. Wojciech, Heiliger. Stanislaus Bischof und Apostel Heiliger. Peter und St. Paweł von Marcin Rożek. Auf der Vorderseite des Turms auf der Achse von Aleja Marcinkowski befindet sich ein Flachrelief von Marcin Rożek, das die Figur des Heiligen darstellt. Marcin auf einem Pferd, das einem Bettler einen halben Mantel gibt. Drei Glocken hingen im neuen Turm. Das größte (1800 kg) wurde 1747 vom Glockengründer Christian Heinrich Witte angefertigt und war der Muttergottes gewidmet, das zweite (800 kg) aus dem Jahr 1563 - St. Marcin, der dritte (250 kg) aus der örtlichen Hammergießerei, war ab 1718 dem hl. Andrew.
Selbst die Deutschen schätzten den hohen historischen Wert im Ersten Weltkrieg und erkannten sie als erstklassige Denkmäler an.
Aufgrund seiner Lage im Stadtzentrum, das von den reichsten Bürgern bewohnt wurde, war es die reichste Gemeinde in Posen. Im Jahr 1930, während der Präsidentschaft des Priesters Prälat prof. Dr. Teodor Taczak, die Kirche erhielt neue Beichtstühle und Stände am Hauptaltar sowie Orgeln, auf denen Feliks Nowowiejski oft spielte. Eine braune Gedenktafel zum Gedenken an P. Piotr Wawrzyniak von Władysław Marcinkowski. 1932 wurde die Kapelle Unserer Lieben Frau von Lourdes wieder aufgebaut, neben der Golgatha platziert wurde - ein Kreuz und drei Statuen. 1939 wurde die Kirche in ein Lagerhaus für geplünderte Sakralkunst umgewandelt. 1945 brannte es mit seinem Inhalt nieder.
Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_%C5%9Bw._Marcina_w_Poznaniu