Bonin – część osiedla Winiary w północno-zachodniej części Poznania, obecnie jednak utożsamiana z samodzielną jednostką osadniczą. Sama ulica Bonin nosiła dawniej nazwę Podgórna, ale po przyłączeniu Winiar i Bonina do Poznania w 1925 nazwę zmieniono na obecną (1926)[1].
W przybliżeniu, za teren Bonina uważa się obszar znajdujący się między Trasą Niestachowską (ul. Witosa) na zachodzie, doliną Wierzbaka na północy, ulicą Winiarską i linią tramwajową na Piątkowską na wschodzie oraz ulicą Szydłowską na południu. W tej sytuacji Bonin graniczy z Winiarami na północy i wschodzie, z Sołaczem na południu i Golęcinem na zachodzie. Historia
Folwark Bonin zakupiło miasto w 1549, kiedy to znajdował się on jeszcze w starym położeniu, na Wzgórzu Winiarskim. W 1819 liczył 84 mieszkańców[3]. Na obecne miejsce Winiary (a tym samym i Bonin) przeniosły w 1830 roku władze pruskie. Miało to związek z budową na Wzgórzu Winiarskim cytadeli. Przed Powszechną Wystawą Krajową w 1929 na terenie Bonina powstało schronisko turystyczne dla wycieczek odwiedzających Poznań. Po zakończeniu PWK zostało ono przekształcone na szkołę i rolę tę pełni do dziś (ul. Widna). W latach 70. XX w. powstały na Boninie wielokondygnacyjne bloki mieszkalne (zarówno punktowce, jak i tzw. deski). Osiedle to zostało na przełomie XX i XXI wieku dodatkowo dogęszczone poprzez budowę apartamentowca. Uzupełnienie zabudowy mieszkaniowej stanowi część Bonina zajęta przez domy jednorodzinne (ulice: Prześwit, Szydłowska, Lazurowa, Błękitna). W tej części miasta nie występuje przemysł ani większy biznes.
Z Boninem związana jest postać Stanisława Kudlińskiego (1915-2010) - właściciela miejscowego zakładu kowalskiego, specjalizującego się w kowalstwie artystycznym. Z tej firmy pochodziły m.in. kraty do wot, gabloty ogłoszeń, lampy, płoty i drzwiczki w winiarskim kościele św. Stanisława Kostki. W czasie okupacji hitlerowskiej działał w podziemiu, za co został skierowany do obozu koncentracyjnego Mauthausen. Przeżył wojnę i wrócił stamtąd do Poznania na rowerze, który po jego śmierci w 2010 przekazano do muzeum obozowego jako eksponat.
Na Boninie funkcjonują dwa ośrodki handlowe i mniejsze sklepy. Oprócz tego jest szkoła, przystanek tramwajowy MPK Poznań Bonin (trasa na Piątkowską, kursują linie 9 i 11), kładka dla pieszych nad ul. Witosa, a także liczna, chaotyczna zabudowa garażowa w dolinie Wierzbaka, mająca wpływ na degradację krajobrazową okolicy.
Nazwy ulic na terenie Bonina reprezentują przede wszystkim jedną grupę toponimiczną – od nazw barw i zjawisk świetlnych (np. ulice Turkusowa, Lazurowa, Widna, Prześwit, Błękitna). Oprócz tego istnieją ulice, reprezentujące stare nazewnictwo, sprzed budowy osiedli – Bonin, Kowalska.
Instytut Technologii Drewna w Poznaniu – członek IUFRO. Przy Instytucie stoją dwa głazy pamiątkowe ku czci: prof. dr Mikołaja Kwinichidze (1889-1968, gleboznawcy związanego z UP) i prof. dr Feliksa Terlikowskiego (1919-1951, założyciela Katedry Gleboznawstwa UAM). Pomniki postawiono w 1985 z inicjatywy senatu i rektoratu UP.
Bonin - part of the Winiary estate in the north-western part of Poznań, currently, however, identified with an independent settlement unit. The Bonin street itself formerly had the name Podgórna, but after joining Winiar and Bonin to Poznań in 1925, the name was changed to the present one (1926) [1].
Approximately, the Bonina area is considered to be the area between the Niestachów Route (Witosa Street) to the west, the Wierzbak Valley to the north, Winiarska Street and the tram line to Piątkowska in the east and Szydłowska Street to the south. In this situation, Bonin borders with Winiarami in the north and east, with Sołacz in the south and Golęcin in the west. History
Folwark Bonin bought the town in 1549, when it was still in the old location, on the Winiarskie Hill. In 1819, it had 84 residents [3]. At present, Winiary (and thus Bonin) moved Prussian authorities in 1830. It was connected with the construction on the Citadel Winery Hill. Before the Universal National Exhibition in 1929, a tourist hostel was established in Bonina for trips to Poznań. After the completion of the PWK, it was transformed into a school and this role continues to this day (Widna street). In the 1970s, multi-storey blocks of flats were built on Bonina (both pointers and so-called boards). The estate was at the turn of the 20th and 21st century additionally consolidated by the construction of an apartment building. The addition of housing is part of Bonin occupied by single-family houses (streets: Prześwit, Szydłowska, Lazurowa, Błękitna). There is no industry or bigger business in this part of the city.
Bonin is associated with the figure of Stanisław Kudliński (1915-2010) - the owner of a local blacksmith's factory specializing in artistic blacksmithing. This company came from, among others wot bars, display cabinets, lamps, fences and doors in the wine-growing church of St. Stanisława Kostka. During the Nazi occupation he was active in the underground, for which he was directed to the concentration camp of Mauthausen. He survived the war and returned to Poznań on a bicycle, which after his death in 2010 was transferred to the camp museum as an exhibit.
There are two shopping centers and smaller stores on Bonin. In addition, there is a school, tram stop MPK Poznań Bonin (route to Piątkowska, lines 9 and 11), footbridge over ul. Witosa, as well as a large, chaotic garage building in the Wierzbak Valley, affecting the landscape degradation of the area.
Street names in the area of Bonin represent primarily one toponymic group - from the names of colors and light phenomena (eg Turkusowa, Lazurowa, Widna, Prześwit, Błękitna streets). In addition, there are streets that represent old nomenclatures, before the construction of estates - Bonin, Kowalska.
Institute of Wood Technology in Poznan - IUFRO member. Two commemorative boulders stand at the Institute in honor of: prof. dr Mikołaj Kwinichidze (1889-1968, soil science related to the UP) and prof. dr Feliks Terlikowski (1919-1951, founder of the Department of Soil Science, UAM). Monuments were erected in 1985 on the initiative of the Senate and the Rectorate of the UP.
Ulica Szydłowska na osiedlu Bonin.
Bonin – część osiedla Winiary w północno-zachodniej części Poznania, obecnie jednak utożsamiana z samodzielną jednostką osadniczą. Sama ulica Bonin nosiła dawniej nazwę Podgórna, ale po przyłączeniu Winiar i Bonina do Poznania w 1925 nazwę zmieniono na obecną (1926)[1].
W przybliżeniu, za teren Bonina uważa się obszar znajdujący się między Trasą Niestachowską (ul. Witosa) na zachodzie, doliną Wierzbaka na północy, ulicą Winiarską i linią tramwajową na Piątkowską na wschodzie oraz ulicą Szydłowską na południu. W tej sytuacji Bonin graniczy z Winiarami na północy i wschodzie, z Sołaczem na południu i Golęcinem na zachodzie.
Historia
Folwark Bonin zakupiło miasto w 1549, kiedy to znajdował się on jeszcze w starym położeniu, na Wzgórzu Winiarskim. W 1819 liczył 84 mieszkańców[3]. Na obecne miejsce Winiary (a tym samym i Bonin) przeniosły w 1830 roku władze pruskie. Miało to związek z budową na Wzgórzu Winiarskim cytadeli. Przed Powszechną Wystawą Krajową w 1929 na terenie Bonina powstało schronisko turystyczne dla wycieczek odwiedzających Poznań. Po zakończeniu PWK zostało ono przekształcone na szkołę i rolę tę pełni do dziś (ul. Widna). W latach 70. XX w. powstały na Boninie wielokondygnacyjne bloki mieszkalne (zarówno punktowce, jak i tzw. deski). Osiedle to zostało na przełomie XX i XXI wieku dodatkowo dogęszczone poprzez budowę apartamentowca. Uzupełnienie zabudowy mieszkaniowej stanowi część Bonina zajęta przez domy jednorodzinne (ulice: Prześwit, Szydłowska, Lazurowa, Błękitna). W tej części miasta nie występuje przemysł ani większy biznes.
Z Boninem związana jest postać Stanisława Kudlińskiego (1915-2010) - właściciela miejscowego zakładu kowalskiego, specjalizującego się w kowalstwie artystycznym. Z tej firmy pochodziły m.in. kraty do wot, gabloty ogłoszeń, lampy, płoty i drzwiczki w winiarskim kościele św. Stanisława Kostki. W czasie okupacji hitlerowskiej działał w podziemiu, za co został skierowany do obozu koncentracyjnego Mauthausen. Przeżył wojnę i wrócił stamtąd do Poznania na rowerze, który po jego śmierci w 2010 przekazano do muzeum obozowego jako eksponat.
Na Boninie funkcjonują dwa ośrodki handlowe i mniejsze sklepy. Oprócz tego jest szkoła, przystanek tramwajowy MPK Poznań Bonin (trasa na Piątkowską, kursują linie 9 i 11), kładka dla pieszych nad ul. Witosa, a także liczna, chaotyczna zabudowa garażowa w dolinie Wierzbaka, mająca wpływ na degradację krajobrazową okolicy.
Nazwy ulic na terenie Bonina reprezentują przede wszystkim jedną grupę toponimiczną – od nazw barw i zjawisk świetlnych (np. ulice Turkusowa, Lazurowa, Widna, Prześwit, Błękitna). Oprócz tego istnieją ulice, reprezentujące stare nazewnictwo, sprzed budowy osiedli – Bonin, Kowalska.
Instytut Technologii Drewna w Poznaniu – członek IUFRO. Przy Instytucie stoją dwa głazy pamiątkowe ku czci: prof. dr Mikołaja Kwinichidze (1889-1968, gleboznawcy związanego z UP) i prof. dr Feliksa Terlikowskiego (1919-1951, założyciela Katedry Gleboznawstwa UAM). Pomniki postawiono w 1985 z inicjatywy senatu i rektoratu UP.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Bonin_(Pozna%C5%84)
Szydłowska Street on the Bonin estate.
Bonin - part of the Winiary estate in the north-western part of Poznań, currently, however, identified with an independent settlement unit. The Bonin street itself formerly had the name Podgórna, but after joining Winiar and Bonin to Poznań in 1925, the name was changed to the present one (1926) [1].
Approximately, the Bonina area is considered to be the area between the Niestachów Route (Witosa Street) to the west, the Wierzbak Valley to the north, Winiarska Street and the tram line to Piątkowska in the east and Szydłowska Street to the south. In this situation, Bonin borders with Winiarami in the north and east, with Sołacz in the south and Golęcin in the west.
History
Folwark Bonin bought the town in 1549, when it was still in the old location, on the Winiarskie Hill. In 1819, it had 84 residents [3]. At present, Winiary (and thus Bonin) moved Prussian authorities in 1830. It was connected with the construction on the Citadel Winery Hill. Before the Universal National Exhibition in 1929, a tourist hostel was established in Bonina for trips to Poznań. After the completion of the PWK, it was transformed into a school and this role continues to this day (Widna street). In the 1970s, multi-storey blocks of flats were built on Bonina (both pointers and so-called boards). The estate was at the turn of the 20th and 21st century additionally consolidated by the construction of an apartment building. The addition of housing is part of Bonin occupied by single-family houses (streets: Prześwit, Szydłowska, Lazurowa, Błękitna). There is no industry or bigger business in this part of the city.
Bonin is associated with the figure of Stanisław Kudliński (1915-2010) - the owner of a local blacksmith's factory specializing in artistic blacksmithing. This company came from, among others wot bars, display cabinets, lamps, fences and doors in the wine-growing church of St. Stanisława Kostka. During the Nazi occupation he was active in the underground, for which he was directed to the concentration camp of Mauthausen. He survived the war and returned to Poznań on a bicycle, which after his death in 2010 was transferred to the camp museum as an exhibit.
There are two shopping centers and smaller stores on Bonin. In addition, there is a school, tram stop MPK Poznań Bonin (route to Piątkowska, lines 9 and 11), footbridge over ul. Witosa, as well as a large, chaotic garage building in the Wierzbak Valley, affecting the landscape degradation of the area.
Street names in the area of Bonin represent primarily one toponymic group - from the names of colors and light phenomena (eg Turkusowa, Lazurowa, Widna, Prześwit, Błękitna streets). In addition, there are streets that represent old nomenclatures, before the construction of estates - Bonin, Kowalska.
Institute of Wood Technology in Poznan - IUFRO member. Two commemorative boulders stand at the Institute in honor of: prof. dr Mikołaj Kwinichidze (1889-1968, soil science related to the UP) and prof. dr Feliks Terlikowski (1919-1951, founder of the Department of Soil Science, UAM). Monuments were erected in 1985 on the initiative of the Senate and the Rectorate of the UP.
Source: https://en.wikipedia.org/wiki/Bonin_(Pozna%C5%84)