Nearby before-and-after pictures
Fetching images...
Ulica Wilczak, spalarnia śmieci. Spalarnia śmieci na Szelągu w Poznaniu (pot. spalarnia śmieci na Wilczaku) – dawny zakład spalania śmieci, ważne ogniwo w systemie gospodarowania odpadami w mieście przed II wojną światową.
Obiekt został zaprojektowany przez architekta Stanisława Kirkina. Zbudowano go z czerwonej cegły jako zespół pięciu zestawionych brył, zróżnicowanych wysokościami i nakrytych dwuspadowymi dachami. Dominantą jest charakterystyczna czterokondygnacyjna wieża. W spalarni zainstalowane były nowoczesne w czasach budowy, urządzenia przedsiębiorstwa Heenan & Froude z Wielkiej Brytanii (które już wcześniej zrealizowało ponad 250 spalarni w skali globu). Cztery piece spalały odpady w temperaturze do 1100 stopni Celsjusza. Spaliny zasilały sekwencyjny kocioł parowy na licencji firmy Babcock & Wilcox. Uzyskaną parą zasilano turbinę kondensacyjną połączoną z generatorem prądu, a on z kolei zasilał silniki niezbędne do pracy spalarni i oświetlenia całości zakładu. Moc generatora wykorzystywana była także do zasilania wytwórni materiałów budowlanych, a żużel ze spalarni wykorzystywano w specjalnych liniach produkcyjnych i wykonywano z jego użyciem elementy budowlane, np. płyty chodnikowe, krawężniki lub rury kanalizacyjne. Budowa spalarni spowodowała wprowadzenie w mieście blaszanych kubłów na śmieci o pojemności 110 l, których początkowo zamówiono 8 tys. sztuk w zakładach w Tczewie i aparatury do bezpylnego przeładunku oraz samochodów niskopodwoziowych, przyczep samowyładowczych i ciągników, które zakupiono w Anglii.
Obiektowi towarzyszyły: budynek administracyjny oraz mieszkalny (dla pracowników), przeładownia śmieci przy ul. Przepadek oraz garaże przy ul. Bergera (dawniej ul. Kluczborskiej) na Wildzie. Mimo przemysłowego przeznaczenia, architekt nadał zespołowi atrakcyjny wygląd zewnętrzny, np. artykułując wnęki, szczyty, czy stosując przypory.
Zakład został poważnie zniszczony w czasie II wojny światowej. Po 1945 nie uruchomiono turbiny, ale prowizorycznie naprawiony w 1955 działał do 1957, kiedy zamknięto go motywując to trudnościami z naprawą nietypowych urządzeń. Z czasem obiekt popadł w coraz większe zaniedbanie, był siedzibą firmy Miejskie Przedsiębiorstwo Taksówkowe, warsztatów MPK, giełdy Wilmarkt i innych drobnych biznesów.
W latach 2018–2019 budynek spalarni zostanie przebudowany na cele kulturalno-handlowe przez przedsiębiorstwo Agrobex. Zostanie częściowo rozebrany i na podstawie zachowanych materiałów ikonograficznych, pod nadzorem konserwatora zabytków, odtworzony jego pierwotny wygląd. Spalarnia stanie się integralną częścią osiedla „Wilczak 20” i ma pełnić także funkcje społeczno-kulturalne, włącznie z prezentacją historii budynku i miejsca spotkań mieszkańców.
Martyrologia:
W spalarni na Wilczaku Niemcy spopielili ciała rozstrzelanych ofiar Fortu VII, które wcześniej ekshumowali z dołów grzebalnych nad Rusałką. Popioły ofiar represji grzebano także na Cmentarzu Górczyńskim w specjalnych skrzyniach.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Spalarnia_%C5%9Bmieci_na_Szel%C4%85gu_w_Poznaniu
Wilczak Street, waste incineration plant. Waste incineration plant in Szeląg in Poznań (formerly Wilczak waste incineration plant) - a former waste incineration plant, an important link in the waste management system in the city before World War II.
The building was designed by architect Stanisław Kirkin. It was built of red brick as a set of five juxtaposed blocks, varying in height and covered with gable roofs. The dominant feature is the characteristic four-storey tower. In the incineration plant modern equipment of the Heenan & Froude company from Great Britain (which has already realized over 250 incineration plants on a global scale) were installed at the time of construction. Four furnaces burned waste up to 1100 degrees Celsius. The flue gas fed a sequential steam boiler licensed from Babcock & Wilcox. The resulting steam was fed to a condensing turbine connected to a power generator, and in turn he supplied the engines necessary for the operation of the incinerator and lighting of the entire plant. The power of the generator was also used to power the building materials factory, and the slag from the incineration plant was used in special production lines and construction elements were used with it, e.g. paving slabs, curbs or sewage pipes. The construction of the incineration plant resulted in the introduction of 110 l tin trash cans in the city, of which 8,000 were initially ordered. units at the Tczew plant and dust-free handling equipment as well as low-loader cars, dump trailers and tractors, which were purchased in England.
The facility was accompanied by: administrative and residential building (for employees), garbage handling facility at ul. Forfeiture and garages at ul. Bergera (formerly ul. Kluczborska) in Wilda. Despite the industrial purpose, the architect gave the team an attractive external appearance, e.g. articulating recesses, gables or using buttresses.
The plant was seriously damaged during World War II. After 1945, the turbine was not started, but provisionally repaired in 1955, it operated until 1957, when it was closed, motivating with difficulties in repairing unusual devices. With time, the facility fell into increasing neglect, it was the seat of the Municipal Enterprise Taxis, MPK workshops, Wilmarkt Stock Exchange and other small businesses.
In the years 2018-2019, the incineration building will be rebuilt for cultural and commercial purposes by Agrobex. It will be partially demolished and based on the preserved iconographic materials, under the supervision of the restorer of monuments, its original appearance restored. The incineration plant will become an integral part of the 'Wilczak 20' housing estate and will also perform social and cultural functions, including the presentation of the building's history and meeting place for residents.
Martyrdom:
In the incineration plant at Wilczak, the Germans incinerated the bodies of executed victims of Fort VII, which had previously been exhumed from burial pits over Rusalka. The ashes of the victims of repression were also buried in special crates at the Górczyński Cemetery.
Source: https://pl.wikipedia.org/wiki/Spalarnia_%C5%9Bmieci_na_Szel%C4%85gu_w_Poznaniu