Ulica Słowackiego, Dom Tramwajarza
Rue Slowackiego, la maison du tramunter
© Narodowe Archiwum Cyfrowe
POL
à proximité de Poznań
Photos avant-après à proximité
Télécharge images...
Dom Tramwajarza w Poznaniu – środowiskowy kompleks kulturalno-mieszkalny w stylu neobarokowym, wzniesiony w latach 1925 - 1927 w Poznaniu (Jeżyce), według projektu Adama Ballenstaedta, z wystrojem rzeźbiarskim Mieczysława Lubelskiego. Oprócz nawiązań do baroku w zdobieniu fasady pojawiają się ślady prądów ekspresjonistycznych.
Na kompleks, zaprojektowany dla pracowników Poznańskiej Kolei Elektrycznej (dziś MPK Poznań), składają się trzy gmachy:
- centralny (ul. Słowackiego 19/21), mieszczący instytucje kultury: salę widowiskową, sale warsztatowe, restaurację "Tramwajarz",
- boczne (ul. Reya 5 i Kochanowskiego 8), w których umieszczono mieszkania pracownicze.
Przez wiele dziesięcioleci Dom Tramwajarza był miejscem integracji wielu pokoleń poznańskich pracowników komunikacji miejskiej. W sali widowiskowej (klubowej) działało od 2002 kino studyjne Amarant, dostępne publicznie. Z uwagi na niską frekwencję, zostało zamknięte w styczniu 2010 (krzesła pochodziły ze zburzonego w 2002, kina Bałtyk na Kaponierze). Obecnie Dom Tramwajarza należy do Miasta Poznania. Od dnia 21 marca 2015 do 31 lipca 2017 operatorem budynku była Fundacja Centrum Amarant, prowadząca w jego wnętrzu działalność kulturalną. Od 1 sierpnia 2017 operatorem budynku została Estrada Poznańska.
W części budynku ma także swoją siedzibę Orkiestra Miejska.
Wewnątrz budynku znajduje się dębowa tablica poświęcona poległym, straconym i zmarłym pracownikom Miejskiej Poznańskiej Kolei Elektrycznej.
Obiekt znajduje się pod opieką Miejskiego Konserwatora Zabytków jako Zespół Domu Tramwajarza Poznańskiej Kolei Elektrycznej (bez wpisu do rejestru zabytków).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Dom_Tramwajarza_w_Poznaniu
Maison Tramwajarz à Poznań - ensemble culturel et résidentiel de style néo-baroque, érigé entre 1925 et 1927 à Poznań (Jenayce), conçu par Adam Ballenstaedt, conçu par Mieczysław Lubelski. En plus des références au baroque, il y a des traces de courants expressionnistes dans la décoration de la façade.
Le complexe, conçu pour les employés du chemin de fer électrique de Poznań (aujourd'hui MPK Poznań), se compose de trois bâtiments:
- centrale (rue Słowackiego 19/21), abrite des institutions culturelles: une salle spectaculaire, des salles d’ateliers, un restaurant "Tramwajja",
- les annexes (Reya 5 et Kochanowskiego 8), dans lesquelles sont situés les appartements des employés.
Pendant de nombreuses décennies, la maison Tramwaja a été le lieu d'intégration de nombreuses générations d'employés des transports en commun de Poznań. Dans la salle de concert (club), le studio de cinéma Amaranti était ouvert à partir de 2002, à la disposition du public. En raison du faible taux de participation, il a été fermé en janvier 2010 (les sièges venaient du cinéma détruit en 2002, le Kapuścirze Baltic). Actuellement, la maison Tramwarza appartient à la ville de Poznań. Du 21 mars 2015 au 31 juillet 2017, l'exploitant du bâtiment était la Fondation Centrum Amarant, qui organise des activités culturelles dans son intérieur. À partir du 1er août 2017, l'exploitant du bâtiment était Estrada Poznańska.
Le City Orchestra est également basé dans la partie du bâtiment.
À l'intérieur du bâtiment se trouve une plaque en chêne dédiée aux employés du chemin de fer électrique de la ville de Poznań, décédés ou perdus.
Le conservateur municipal des monuments est responsable de l'installation en tant que maison du tramway du chemin de fer électrique de Poznań (sans inscription dans le registre des monuments).
Source: https://en.wikipedia.org/wiki/Dom_Tramwajarza_w_Poznaniu