Ulica Gajowa, zajezdnia tramwajowa
Rue Gajowa, dépôt de tram
© Grupa Stary Poznań (facebook)
POL
à proximité de Poznań
Perfekt !
Parfait!
Photos avant-après à proximité
Télécharge images...
Zajezdnia tramwajowa przy ul. Gajowej w Poznaniu – najstarsza i działająca do 28 grudnia 2010 zajezdnia tramwajowa w Poznaniu, stanowiąca zabytek architektury przemysłowej.
Początkowo zajezdnia zajmowała działkę na narożniku ul. Gajowej i ul. Sienkiewicza i składały się na nią wozownia na 20 wagonów, stajnia na 80 koni, kuźnia z podkowalnią oraz budynek mieszkalny dla inspektora zakładowego, latryna i pompa. Po likwidacji dworca kolejowego na Jeżycach część terenu wykupiło w 1886 roku Poznańskie Towarzystwo Kolei Konnej. W 1890 roku teren zajezdni powiększono, a w latach 1897-1898, gdy elektryfikowano poznańskie tramwaje w zajezdni wybudowano halę dla wozów i mniejszą dla doczep, a także warsztaty w których remontowano tramwaje oraz (prawdopodobnie) postawiono szachulcowy budynek na rogu Gajowej i Sienkiewicza, przedsiębiorstwo zmieniło również nazwę, na Poznańską Kolej Elektryczną. W 1903 roku przebudowano torowisko od ul. Gajowej, oraz dobudowano trzecia halę. Rok później oddano do użytku budynek dyrekcji oraz nowe warsztaty. W 1908 dodano baterię akumulatorów szczytowych, które zasilały trakcję. W 1913 zajezdnia znacznie się powiększyła. Połączono wszystkie istniejące hale, powstała nowa kuźnia, a stara została przerobiona na pomieszczenie w którym zorganizowano odlewnię. Cały kompleks został natomiast wyposażony w centralne ogrzewanie i doprowadzenie ciepłej wody. Powiększono również budynek administracji z 1903 roku.
W 1924 w związku z przejściem sieci miejskiej na prąd zmienny w zajezdni pojawił się rtęciowy prostownik. W 1925 dodano kolejne warsztaty rozbudowując do obecnej długości główną halę oraz dodano wyjazd z torami od ul. Zwierzynieckiej. W 1927 gdy w Poznaniu wprowadzono komunikację autobusową w zajezdni powstał garaż na 16 maszyn. W latach 1928-1929 powstał nowy garaż na 36 autobusów, a stary stał się garażem dla mniejszych samochodów. Powstała również kolejna odlewnia. Po zakupie kolejnej parceli w 1936 zajezdnia osiągnęła swoją dzisiejszą wielkość czyli kwartał między ulicami Zwierzyniecką, Kraszewskiego, Sienkiewicza i Gajową, poza drobnym fragmentem na narożniku Zwierzynieckiej i Gajowej. W tym samym roku po kolejnej przebudowie hala główna osiągnęła ostateczne rozmiary, oraz dodano budynek z garażem i zapleczem socjalnym dla pracowników. Zmodernizowano również układ torowisk rozbierając ostatni budynek dworca kolejowego.
Wojna oszczędziła zajezdnię, która nadal była rozbudowywana aż do 1962 roku, kiedy to dyrekcja MPK przeniosła się na ul. Głogowską. Kolejne zajezdnie powstające na obrzeżach znacznie już rozbudowanej sieci tramwajowej sprawiły, że obiekt przy ul. Gajowej stawał się coraz bardziej jedynie zakładem remontowym. W 1956, podczas powstania poznańskiego, robotnicy warsztatów tramwajowych jednomyślnie poparli demonstrantów. Zablokować wyjście na ulice próbował dyrektor MPK, którego wrzucono do kanału montażowego i oblano oliwą.
Obecnie zajezdnia nie funkcjonuje, po 130 latach od jej uruchomienia. W dniu 28 grudnia 2010 o godzinie 6:47 wyjechał ostatni liniowy wagon, Beijnes 3G o numerze taborowym 805.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zajezdnia_tramwajowa_przy_ulicy_Gajowej_w_Poznaniu
Dépôt de tram à ul. Gajowa à Poznan - le plus ancien et en activité jusqu'au 28 décembre 2010, le dépôt de tramway de Poznan, constituant un monument de l'architecture industrielle.
Initialement, le dépôt occupait une parcelle au coin de ul. Gajowa et ul. Sienkiewicza et consistait en une remise pour 20 wagons, une écurie pour 80 chevaux, une forge à podkowalnia et un bâtiment résidentiel pour l'inspecteur de l'usine, des latrines et une pompe. Après la liquidation de la gare de Jeżyce, une partie de la région a été achetée en 1886 par la Poznań Horse Society. En 1890, la zone des dépôts est agrandie et, en 1897-1898, lors de l'électrification des tramways de Poznań, un hall pour wagons est construit dans le dépôt et un hall pour caravanes est construit, ainsi que des ateliers dans lesquels les tramways sont rénovés et (probablement) un bâtiment à colombages construit également le nom, au chemin de fer électrique de Poznań. En 1903, la piste de rue a été reconstruite. Gajowa, et une troisième salle a été ajoutée. Un an plus tard, le bâtiment de gestion et de nouveaux ateliers ont été ouverts. En 1908, une batterie de batteries de pointe a été ajoutée pour alimenter la traction. En 1913, le dépôt s'agrandit considérablement. Toutes les salles existantes ont été connectées, une nouvelle forge a été construite et l'ancienne a été transformée en une salle dans laquelle la fonderie était organisée. L'ensemble du complexe était équipé d'un chauffage central et d'une alimentation en eau chaude. Le bâtiment administratif de 1903 a également été agrandi.
En 1924, en raison de la transition du réseau municipal au courant alternatif dans le dépôt, un redresseur au mercure est apparu. En 1925, un autre atelier fut ajouté, agrandissant le hall principal à sa longueur actuelle et ajoutant un voyage avec les pistes d'ul. Zwierzyniecka. En 1927, lorsque le transport par bus a été introduit à Poznań, un garage pour 16 machines a été construit dans le dépôt. En 1928-1929, un nouveau garage pour 36 autobus a été construit et l'ancien est devenu un garage pour petites voitures. Une autre fonderie a également été créée. Après l'achat de la parcelle suivante en 1936, le dépôt atteignit sa taille actuelle ou le quartier situé entre Zwierzyniecka, Kraszewskiego, Sienkiewicza et Gajowa, à l'exception d'un petit fragment situé au coin de Zwierzyniecka et de Gajowa. La même année après la reconstruction suivante, le hall principal atteignit ses dimensions définitives et un bâtiment avec un garage et des équipements sociaux pour les employés fut ajouté. Le tracé de la voie a également été modernisé par le démantèlement du dernier bâtiment de la gare.
La guerre a épargné le dépôt, qui était encore en développement jusqu'en 1962, lorsque le directeur du MPK s'est installé à ul. Glogowska. Des dépôts supplémentaires créés à la périphérie du réseau de tramway, déjà bien développé, ont permis à l'installation de ul. Gajowa devint de plus en plus un atelier de réparation. En 1956, pendant le soulèvement de Poznań, les travailleurs des ateliers de tramway soutenaient unanimement les manifestants. Le directeur de MPK, qui a été jeté dans le conduit de montage et éclaboussé d'huile, a tenté de bloquer la sortie dans les rues.
Actuellement, le dépôt ne fonctionne pas, 130 ans après son lancement. Le 28 décembre 2010, à 6h47, le dernier wagon linéaire, Beijnes 3G portant le numéro 805, est parti.
Source: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zajezdnia_tramwajowa_przy_ulicy_Gajowej_w_Poznaniu