Ulica Niestachowska
Rue Niestachowska
© Miejski Konserwator Zabytków
POL
à proximité de Poznań
Photos avant-après à proximité
Télécharge images...
Ulica Niestachowska i bloki na osiedlu Bonin.
Bonin – część osiedla Winiary w północno-zachodniej części Poznania, obecnie jednak utożsamiana z samodzielną jednostką osadniczą. Sama ulica Bonin nosiła dawniej nazwę Podgórna, ale po przyłączeniu Winiar i Bonina do Poznania w 1925 nazwę zmieniono na obecną (1926)[1].
W przybliżeniu, za teren Bonina uważa się obszar znajdujący się między Trasą Niestachowską (ul. Witosa) na zachodzie, doliną Wierzbaka na północy, ulicą Winiarską i linią tramwajową na Piątkowską na wschodzie oraz ulicą Szydłowską na południu. W tej sytuacji Bonin graniczy z Winiarami na północy i wschodzie, z Sołaczem na południu i Golęcinem na zachodzie.
Historia
Folwark Bonin zakupiło miasto w 1549, kiedy to znajdował się on jeszcze w starym położeniu, na Wzgórzu Winiarskim. W 1819 liczył 84 mieszkańców[3]. Na obecne miejsce Winiary (a tym samym i Bonin) przeniosły w 1830 roku władze pruskie. Miało to związek z budową na Wzgórzu Winiarskim cytadeli. Przed Powszechną Wystawą Krajową w 1929 na terenie Bonina powstało schronisko turystyczne dla wycieczek odwiedzających Poznań. Po zakończeniu PWK zostało ono przekształcone na szkołę i rolę tę pełni do dziś (ul. Widna). W latach 70. XX w. powstały na Boninie wielokondygnacyjne bloki mieszkalne (zarówno punktowce, jak i tzw. deski). Osiedle to zostało na przełomie XX i XXI wieku dodatkowo dogęszczone poprzez budowę apartamentowca. Uzupełnienie zabudowy mieszkaniowej stanowi część Bonina zajęta przez domy jednorodzinne (ulice: Prześwit, Szydłowska, Lazurowa, Błękitna). W tej części miasta nie występuje przemysł ani większy biznes.
Z Boninem związana jest postać Stanisława Kudlińskiego (1915-2010) - właściciela miejscowego zakładu kowalskiego, specjalizującego się w kowalstwie artystycznym. Z tej firmy pochodziły m.in. kraty do wot, gabloty ogłoszeń, lampy, płoty i drzwiczki w winiarskim kościele św. Stanisława Kostki. W czasie okupacji hitlerowskiej działał w podziemiu, za co został skierowany do obozu koncentracyjnego Mauthausen. Przeżył wojnę i wrócił stamtąd do Poznania na rowerze, który po jego śmierci w 2010 przekazano do muzeum obozowego jako eksponat.
Na Boninie funkcjonują dwa ośrodki handlowe i mniejsze sklepy. Oprócz tego jest szkoła, przystanek tramwajowy MPK Poznań Bonin (trasa na Piątkowską, kursują linie 9 i 11), kładka dla pieszych nad ul. Witosa, a także liczna, chaotyczna zabudowa garażowa w dolinie Wierzbaka, mająca wpływ na degradację krajobrazową okolicy.
Nazwy ulic na terenie Bonina reprezentują przede wszystkim jedną grupę toponimiczną – od nazw barw i zjawisk świetlnych (np. ulice Turkusowa, Lazurowa, Widna, Prześwit, Błękitna). Oprócz tego istnieją ulice, reprezentujące stare nazewnictwo, sprzed budowy osiedli – Bonin, Kowalska.
Instytut Technologii Drewna w Poznaniu – członek IUFRO. Przy Instytucie stoją dwa głazy pamiątkowe ku czci: prof. dr Mikołaja Kwinichidze (1889-1968, gleboznawcy związanego z UP) i prof. dr Feliksa Terlikowskiego (1919-1951, założyciela Katedry Gleboznawstwa UAM). Pomniki postawiono w 1985 z inicjatywy senatu i rektoratu UP.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Bonin_(Pozna%C5%84)
Rue Niestachowska et pâtés de maisons sur le domaine de Bonin.
Bonin - une partie du domaine de Winiary dans la partie nord-ouest de Poznań, actuellement, cependant, identifiée avec une unité de règlement indépendante. La rue Bonin elle-même s'appelait auparavant Podgórna, mais après avoir rejoint Winiar et Bonin à Poznań en 1925, le nom a été changé pour le nom actuel (1926) [1].
La zone de Bonina est approximativement comprise entre la route de Niestachów (rue Witosa) à l’ouest, la vallée de Wierzbak au nord, la rue Winiarska et la ligne de tramway menant à Piątkowska à l’est et à la rue Szydłowska au sud. Dans cette situation, Bonin est frontalier avec Winiarami au nord et à l’est, Sołacz au sud et Golêcin à l’ouest.
histoire
Folwark Bonin a acheté la ville en 1549, alors qu’elle se trouvait encore dans l’ancien site, sur la colline de Winiarskie. En 1819, il comptait 84 habitants [3]. À présent, Winiary (et donc Bonin) déplaça les autorités prussiennes en 1830. Il était lié à la construction de la Citadel Winery Hill. Avant l'exposition nationale universelle de 1929, une auberge de tourisme avait été établie à Bonina pour des excursions à Poznań. Après l'achèvement du PWK, il a été transformé en une école et ce rôle continue à ce jour (rue Widna). Dans les années 1970, des immeubles de plusieurs étages ont été construits sur Bonina (à la fois des pointeurs et des tableaux). Au 20ème et 21ème siècle, le domaine fut en outre consolidé par la construction d'un immeuble à appartements. L'ajout de logements fait partie de Bonin occupée par des maisons unifamiliales (rues: Prześwit, Szydłowska, Lazurowa, Błękitna). Il n'y a pas d'industrie ou de plus grande entreprise dans cette partie de la ville.
La figure de Stanisław Kudliński (1915-2010) est liée à Bonin - le propriétaire d’un atelier de forgeron local spécialisé dans la forge artistique. Cette entreprise venait, entre autres wot bars, vitrines, lampes, clôtures et portes dans l’église viticole de St. Stanisława Kostka. Pendant l'occupation nazie, il était actif dans la clandestinité pour laquelle il était dirigé vers le camp de concentration de Mauthausen. Il a survécu à la guerre et est rentré à Poznań à bicyclette. Après sa mort en 2010, il a été transféré au musée du camp à titre d'exposition.
Il y a deux centres commerciaux et des magasins plus petits à Bonin. De plus, il y a une école, un arrêt de tram MPK Poznań Bonin (itinéraire vers Piątkowska, lignes 9 et 11), une passerelle sur ul. Witosa, ainsi qu'un grand bâtiment de garage chaotique dans la vallée de Wierzbak, affectant la dégradation du paysage de la région.
Les noms de rue dans la région de Bonin représentent principalement un groupe toponymique - parmi les noms de couleurs et de phénomènes lumineux (par exemple, rues Turkusowa, Lazurowa, Widna, Prześwit, Błękitna). En outre, certaines rues représentent d'anciennes nomenclatures, avant la construction de domaines - Bonin, Kowalska.
Institut de technologie du bois de Poznan - membre de l'IUFRO. Deux blocs commémoratifs se tiennent à l'Institut en l'honneur de: prof. Dr Mikołaj Kwinichidze (1889-1968, sciences du sol liées à l'UP) et prof. Dr. Feliks Terlikowski (1919-1951, fondateur du Département des sciences du sol, UAM). Des monuments ont été érigés en 1985 à l'initiative du Sénat et du rectorat de l'UP.
Source: https://en.wikipedia.org/wiki/Bonin_(Pozna%C5%84)