Ulica Św. Marcin
Rue Marcin
© Nardowe Archiwum Cyfrowe
POL
à proximité de Poznań
Photos avant-après à proximité
Télécharge images...
Kościół pw. św. Marcina w Poznaniu – rzymskokatolicki zabytkowy kościół znajdujący się na skrzyżowaniu ul. Święty Marcin i Al. Marcinkowskiego w centrum miasta. Od 2017 r. wielkopostny kościół stacyjny.
Niewielką świątynię wzniósł prawdopodobnie książę Przemysł I w 1240, choć powstanie samej parafii tonie w mrokach historii pomiędzy XI a XIII wiekiem. Obejmowała na początku cały dzisiejszy lewobrzeżny Poznań aż po Junikowo, Ławicę i Skórzewo. Wkrótce rozwinęła się wokół niej osada o nazwie Święty Marcin, która została włączona do Poznania w końcu XVIII wieku (pozostałością po niej jest nazwa ul. Święty Marcin – nie ul. Świętego Marcina). Przy parafii istniała szkoła parafialna (wzmiankowana już w 1438).
Pierwotny kształt świątyni nie jest znany, lecz zapewne[4] była murowana. O średniowiecznym wyposażeniu wiadomo więcej. Obok ołtarza głównego (poświęconego św. Marcinowi) istniało ministerium dla wikariuszy (erygowane w 1486), ołtarz św. Stanisława (cechowy, cechu czapników) i ołtarz Świętego Krzyża (bractwa ubogich)[5]. Swój dzisiejszy kształt świątynia zyskała dzięki przebudowie w początkach XVI wieku. Od 1486 w księgach miejskich widnieją zapisy pieniędzy na budowę nowego kościoła. Prawdopodobnie prace rozpoczęto w 1516 (pleban Grzegorz z Szamotuł), kontynuowano za Marcina Święcickiego i ukończono w 1517. Nawa główna była kryta stropem, nawy boczne miały sklepienia gwiaździste, pod kościołem znajdowały się cztery krypty. Wieży nie wybudowano[6]. Do potopu szwedzkiego trwał rozwój wyposażenia i infrastruktury kościelnej, spowolniony jednak zasadami ogłoszonymi w 1520 przez Marcina Lutra, np. do 1570 r. nie fundowano nowych ołtarzy[7]. Kościół odnowiono w końcu XVI wieku (pleban Maciej z Pońca)[8] W 1657 świątynia została spalona podczas najazdu brandenburskiego. Odbudowana w ciągu następnych lat przez plebanów Andrzeja Wilkiewicza (1670-1686; odbudowa murów cmentarza, powstała dzwonnica) i Andrzeja Chrościńskiego (1686-1721; powstała wieża, malowidła wewnątrz kościoła i nowe organy)[9] w stylu barokowym. Wieżę rozebrano z powodu groźby zawalenia w roku 1745. W 1779 istniała nowa dzwonnica (drewniana, z czterema dzwonami)[10], naprawione były też zniszczenia z okupacji rosyjskiej miasta (1771) związanej z konfederacją barską. Gruntowny remont z drobnymi zmianami kościół przeszedł w latach 1834–1840. W 1885 przy prawej nawie bocznej zbudowano kaplicę św. Józefa. 1859 w ogrodzie przy kościele stanął pierwszy na ziemiach polskich pomnik A. Mickiewicza, wykonany przez Władysława Oleszczyńskiego. 1890 u stóp cokołu umieszczono postacie przedstawiające Wisłę, Wartę i Niemen autorstwa Władysława Marcinkowskiego, a w 1904 kamienny monument zastąpiono kopią z brązu aut. Marcinkowskiego. Pomnik zniszczony podczas okupacji hitlerowskiej.
W 1925 przystąpiono do przebudowy, mającej na celu rozszerzenie i remont starej świątyni. Cofnięto główny ołtarz, przedłużono kaplicę św. Józefa, po stronie południowej zbudowano nową zakrystię. Pochodzący z XVII wieku ołtarz główny św. Marcina przesunięto bliżej ściany i zmniejszono. Świątynia otrzymała nową polichromię, witraże i ambonę, usunięto łuk triumfalny, przebudowano chór i ustawiono nowy ołtarz św. Antoniego. W 1929 od strony ul. św. Marcin przy bocznym wejściu do świątyni stanęła 45-metrowa (o podstawie 6 na 6 metrów) wieża, projektu Stefana Cybichowskiego. Na wys. 25 metrów umieszczono zegar, a nad nim dzwonnicę przykrytą wspartą na kolumnach barokową kopułą. Na wieży umieszczono cztery trzymetrowej wysokości postacie św. Wojciecha, św. Stanisława biskupa oraz apostołów św. Piotra i św. Pawła wykonane przez Marcina Rożka. Na froncie wieży na osi Alei Marcinkowskiego umieszczono płaskorzeźbę autorstwa Marcina Rożka, przedstawiającą postać św. Marcina na koniu oddającego połowę płaszcza żebrakowi. W nowej wieży zawisły trzy dzwony. Największy (1800 kg) wykonał w 1747 r. poznański ludwisarz Christian Heinrich Witte a poświęcony był Matce Boskiej, drugi (800 kg) z 1563 – św. Marcinowi, trzeci (250 kg) z 1718 pochodzący z miejscowej odlewni Hammera poświęcono św. Andrzejowi.
Wysoką wartość zabytkową docenili nawet Niemcy podczas I wojny światowej, uznając je za zabytki pierwszej klasy.
Z racji położenia w centrum miasta, zamieszkanego przez najzamożniejszych obywateli, była to najbogatsza parafia w Poznaniu. W 1930, podczas urzędowania proboszcza ks. prałata prof. dra Teodora Taczaka, kościół otrzymał nowe konfesjonały i stalle przy głównym ołtarzu, a także organy, na których często grywał Feliks Nowowiejski. Na zewnątrz wmurowano brązową tablicę ku czci ks. Piotra Wawrzyniaka autorstwa Władysława Marcinkowskiego. W 1932 przebudowano kaplicę Matki Boskiej z Lourdes, obok której ustawiono Golgotę – krzyż i trzy figury. W 1939 kościół został zamieniony na magazyn zrabowanych dzieł sztuki sakralnej. W 1945 spłonął wraz z zawartością.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_%C5%9Bw._Marcina_w_Poznaniu
Eglise Saint Marcin à Poznań - une église catholique romaine historique située à l'intersection de ul. Saint Martin et Al. Marcinkowski dans le centre-ville. Église de la gare de Carême de 2017.
Le petit temple a probablement été construit par le prince Przemysł I en 1240, bien que la création de la paroisse elle-même s'enfonce dans l'ombre de l'histoire entre le XIe et le XIIIe siècle. Au début, il couvrait l'ensemble de la rive gauche actuelle de Poznań jusqu'à Junikowo, Ławica et Skórzewo. Bientôt, une colonie appelée Saint Marcin se développa autour d'elle, qui fut incorporée à Poznań à la fin du XVIIIe siècle (le reste en est le nom de la rue Saint Martin - pas de la rue Saint Martin). Il y avait une école paroissiale à côté de la paroisse (déjà mentionnée en 1438).
La forme originale du temple est inconnue, mais probablement [4] était en pierre. On en sait plus sur l'équipement médiéval. À côté du maître-autel (dédié à Saint-Martin), il y avait un ministère pour les vicaires (érigé en 1486), l'autel de Saint Stanislaus (guilde, guilde des chapeaux) et l'autel de la Sainte Croix (confréries des pauvres) [5]. Le temple a pris sa forme actuelle grâce à sa reconstruction au début du XVIe siècle. À partir de 1486, les archives de la ville montrent des records d'argent pour la construction d'une nouvelle église. Les travaux ont probablement commencé en 1516 (presbytère Grzegorz de Szamotuły), se sont poursuivis sous Marcin Święcicki et ont été achevés en 1517. La nef principale était couverte d'un plafond, les nefs latérales avaient des voûtes stellaires et quatre cryptes étaient situées sous l'église. La tour n'a pas été construite [6]. Jusqu'à l'invasion suédoise, le développement des équipements et des infrastructures ecclésiastiques s'est poursuivi, mais ralenti par les principes annoncés en 1520 par Martin Luther, par exemple jusqu'en 1570 aucun nouvel autel n'a été financé [7]. L'église a été rénovée à la fin du XVIe siècle (presbytère Maciej de Pońca) [8] En 1657, le temple a été incendié lors de l'invasion du Brandebourg. Reconstruit au cours des années suivantes par le presbytère Andrzej Wilkiewicz (1670-1686; reconstruction des murs du cimetière, un clocher a été érigé) et Andrzej Chrościński (1686-1721; une tour, des peintures à l'intérieur de l'église et de nouveaux orgues ont été construits) [9] dans le style baroque. La tour a été démolie en raison d'une menace d'effondrement en 1745. En 1779, un nouveau beffroi (en bois, avec quatre cloches) [10], les dommages causés par l'occupation russe de la ville (1771) associée à la Confédération du barreau ont été réparés. L'église a subi une rénovation majeure avec des changements mineurs dans les années 1834-1840. En 1885, une chapelle de Saint Joseph. 1859 le premier monument à A. Mickiewicz en Pologne, construit par Władysław Oleszczyński, est érigé dans le jardin à côté de l'église. En 1890, des figures représentant la Vistule, la Warta et le Niémen par Władysław Marcinkowski ont été placées au pied du piédestal, et en 1904 le monument en pierre a été remplacé par une copie en bronze des voitures. Marcinkowski. Le monument a été détruit pendant l'occupation nazie.
En 1925, la reconstruction a commencé, visant à agrandir et à rénover l'ancien temple. Le maître-autel a été retiré, la chapelle de Saint Józef, une nouvelle sacristie a été construite du côté sud. Le maître-autel du XVIIe siècle. Marcin a été rapproché du mur et réduit. Le temple a reçu une nouvelle polychromie, des vitraux et une chaire, l'arc de triomphe a été enlevé, le chœur a été reconstruit et un nouvel autel de Saint Antoni. En 1929 de ul. Saint Marcin à l'entrée latérale du temple se tenait une tour de 45 mètres (6 mètres de haut), conçue par Stefan Cybichowski. À une hauteur de 25 mètres, une horloge a été placée, et au-dessus d'elle un clocher recouvert d'un dôme baroque soutenu par des colonnes. Quatre figures de trois mètres de haut de Saint ont été placées sur la tour. Wojciech, Saint. Évêque de Stanislas et saint des apôtres. Pierre et Saint Paweł fabriqué par Marcin Rożek. Sur le devant de la tour sur l'axe d'Aleja Marcinkowski se trouve un bas-relief de Marcin Rożek, représentant la figure de Saint. Marcin à cheval donnant un demi-manteau à un mendiant. Trois cloches pendaient dans la nouvelle tour. Le plus grand (1800 kg) a été réalisé en 1747 par le fondateur de la cloche Christian Heinrich Witte et était dédié à la Mère de Dieu, le second (800 kg) de 1563 - Saint. Marcin, le troisième (250 kg) de 1718 de la fonderie Hammer locale était dédié à St. Andrew.
Même les Allemands ont apprécié la grande valeur historique de la Première Guerre mondiale, les reconnaissant comme des monuments de première classe.
En raison de son emplacement dans le centre-ville, habité par les citoyens les plus riches, c'était la paroisse la plus riche de Poznań. En 1930, pendant la présidence du prêtre prélat prof. Dr Teodor Taczak, l'église a reçu de nouveaux confessionnaux et des stalles sur l'autel principal, ainsi que des orgues sur lesquels Feliks Nowowiejski jouait souvent. Une plaque brune commémorant le père. Piotr Wawrzyniak par Władysław Marcinkowski. En 1932, la chapelle Notre-Dame de Lourdes a été reconstruite, à côté de laquelle Golgotha a été placé - une croix et trois statues. En 1939, l'église a été transformée en entrepôt pour l'art sacré pillé. En 1945, il a brûlé avec son contenu.
Source: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_%C5%9Bw._Marcina_w_Poznaniu